تن ها یی ...

دنیای مجازی زیادش اصلا خوب نیست ... 

آدم را مریض احوال میکند ... 

انقدر مریض که فراموشت میشود انسانی که کنارت است و دارد ذره ذره درد مینوشد و به خودش میپیچد

و یکی یکی مسکن میخورد اصلا حالش خوب نیست و به تو نیاز دارد ....

به محبتت ، نوازشت، آغوشت ، توجهت ، رسیدگی هایت ؛ 

به یک مثلا " عزیزدلم گفتنت " ، به یک "تو بنشین من ظرفها را میشویم ات "

به یک"  خودم  برایت چای میریزمت"   

به گوش به حرفهایش را دادن _ هر چند بی سر و ته _

 به با او حرف زدن ، به اینکه ببیند حواست علاوه بر تنظیمات اینترنت خراب تبلت به حال خراب او هم هست 

به یک آغوش بی توقع و بی منتت ...

آری آدم ها گاهی سخت به هم محتاج میشوند ... 

کاش حواسمان به خودمان باشد تا مریض نشویم ...